علی بن عباس غفورزاده اصفهانیعلی بن عباس غفورزاده اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیعلی غفورزاده ورنوسفادرانی متخلّص به «قیام» فرزند عباس، شاعر و ادیب معاصر اصفهان بوده است. او در آذرماه ۱۳۰۶ش در محلّه «زاغ آباد» ورنوسفادران سِدِه (خمینی شهر فعلی) ماربین متولّد شده، تحصیلات ابتدائی را در دبستان اسلامی سده و دوره متوسطه را در آموزشگاه‌های شبانه اصفهان به پایان رسانیده و بعدا در کارخانجات اصفهان وارد کار شد. در کودکی لب به سرودن شعر گشوده و در انجمن‌های ادبی پروانه و کمال و سعدی و صائب شرکت می‌کرده است. او شاعری عارف مسلک بوده و برخی از اشعارش در مجلات و روزنامه‌های اصفهان به چاپ می‌رسید. شعر زیر از اوست: "دلبرا در آتش عشق تو می‌سوزم هنوز ••• شمع شد خاموش و من شمع شب افروزم هنوز" "سرد شد بزم جهان خورشید افتاد از شرار بی وفا ••• من در تب عشق تو می‌سوزم هنوز". ۲ - وفاتوی در آذرماه ۱۳۷۲ش در اصفهان وفات یافته و در صحن امامزاده سیّدمحمّد خمینی شهر مدفون شد. فضل‌اللّه خان اعتمادی خوئی نیز سروده است: "«قیام کرد اجل ناگهان بمرگ قیام که بود ادیب و محب علی بنام علی»". ۳ - آثار و تالیفاتکتب زیر از تالیفات اوست: ۱. «صبح امید قیام»، مطبوع؛ ۲. «نوروز و جمشید»، مطبوع؛ ۳. «قیام علی»؛ ۴. «قیام حسین»، مطبوع؛ ۵. «سرود کوهستان»، (دو بیتی به لهجه محلّی) مطبوع؛ ۶. «دیوان اشعار»، متجاوز از سه هزار بیت؛ ۷. «درس زندگی و ترانه‌های دل» یا «غوغای عشق»؛ ۸. «کلمات قصار و منشات»؛ ۹. «باشکوه‌ترین روز تاریخ»، به نظم و نثر؛ ۱۰. «آسمان و زمین»، مثنوی مطبوع؛ ۱۱. «شاهکار قیام». [۱]
مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۳۸۲-۳۸۳.
[۲]
هفته نامه نوید اصفهان، شماره ۲۷۶ به تاریخ ۱۷ آذر ۱۳۷۲، ص۳.
۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۲۲. رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان سده چهاردهم(شمسی) | شعرای اصفهان سده 14 (شمسی)
|